Πρωτόπιασα λύρα στα 12 και στα 15 έκανα διασκεδάσεις σε γάμους και σε πανηγύρια. Ένιωθα ελεύθερος. Τώρα είμαι επαγγελματίας. Δεν ήμουν όμως έτσι. Ήμουν άνθρωπος όπως ερχότανε, ό,τι ερχότανε.

- Πώς πάνε τα διαδικτυακά;
- Δύσκολα. Στην αρχή καλά, τώρα κουράστηκα να παρακολουθώ. Aποσυντονίζομαι πολύ πιο εύκολα πια. Χώρια ότι θυμώνω!

Οι γονείς μου έφυγαν νωρίς από τη ζωή και δεν τους ευχαριστήθηκα. Σκοτώθηκαν στον βομβαρδισμό της Κέρκυρας. Υπήρχε δυστυχία. Υπήρχε φτώχεια. Έπρεπε να ζήσουν τα αδέρφια μου κι εγώ.

Γεννήθηκα στα Λειβάδια της Χίου. Ήρθα στην Αθήνα πέντε ετών με ένα καΐκι με τους γονείς μου, μέσα σε μεγάλη θαλασσοταραχή, κοντέψαμε να πνιγούμε, από θαύμα σωθήκαμε. Στον Πειραιά, μείναμε σε μια μάντρα με τέσσερα δωμάτια, στο Χατζηκυριάκειο. Ο πατέρας μου έγραφε τα γεγονότα της εποχής σε στίχους (όπως τα ναυάγια της Αννούλας, της Χιμάρας κ.ά.).

Η κ. Λουίζα Στεφανίδου, είναι η γραμματέας του Παγκύπριου Συνδέσμου Γονέων και Φίλων Παιδογκολογικής Μονάδας, που ιδρύθηκε πριν από δύο χρόνια και η οποία στάθηκε βράχος δίπλα στο αγγελούδι της, που έδινε μάχη με τον παιδικό καρκίνο, από το 2011 και για πέντε ολόκληρα χρόνια.

Πέρασα απίστευτες φτώχειες που δε με ενοχλούσαν καθόλου. Ξέρεις τι είναι να πηγαίνεις στο σπίτι σου 11 χιλιόμετρα μακρυά με τα πόδια και να σου την πέφτουν λύκοι; Αφού, αναγκαζόμουν να κυκλοφορώ με ένα σπαθί!

Γεννήθηκα στον Πειραιά στις 26 Ιουλίου το 1940. Η καταγωγή μου εκτός των Μικρασιατών γονιών μου που ήρθαν πρόσφυγες μετά το διωγμό είναι η γειτονιά μου, εκεί όπου μεγάλωσα με αρχές. Είδα την Αθήνα στα 13 μου.

Πέρασα δυστυχία,όχι αστεία. Να κοιμάμαι στα πεζοδρόμια,και άλλα πολλά.
Έτρωγα σήμερα και μετά έκανα τρεις ή πέντε μέρες. Άμα πω αριθμούς, δεν θα το πιστεύει κανείς. Μια φορά έκανα να φάω 18 μέρες!

Έχω απομακρυνθεί από το τραγούδι τελείως. Δεν μπορώ να τραγουδήσω όπως τραγουδούσα παλιά. Πρόκειται για μια προσωπική απόφαση που ήρθε με φυσικό τρόπο. Και δεν καταδέχομαι να συνεχίσω και να το κάνω αυτό, αν δε μπορώ να το κάνω καλά….

Πείνασα πολύ κι εγώ και η οικογένειά μου. Πολλά χρόνια. Γεννήθηκα στο Νέο Φάληρο, το 1927. Για μια 20ετία η φτώχεια ήταν πολύ μεγάλη. Στην αρχή, με τη γυναίκα μου, μέναμε σε ένα δωμάτιο. Απέκτησα δυο γιους, τον Βασίλη, και τον Χάρη. Από τον Βασίλη έχω δύο εγγόνια που λατρεύω. Την Αγγελική και τον Θανασάκο.