If the doors of perception were cleansed every thing would appear to man as it is: infinite». (Εάν οι θύρες της αντίληψης άνοιγαν, τότε το κάθε τι θα παρουσιαζόταν στον άνθρωπο όπως ακριβώς είναι: απέραντο. )

Γεννήθηκα το 1939. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν ενός έτους. Έμεινα με τη μάνα μου τη Βασιλική. Δεν την αποχωρίστηκα ποτέ.Τον πατέρα μου, Αλέξανδρο, τον ξανασυνάντησα στα δώδεκά μου.

Ετών 42. Έγγαμη. Ψηλή με κοινό όνομα και περιστοματική κυάνωση. Δεν οξυγονώνεται καλά, έλεγε τρυφερά ο άντρας της, στις συνελεύσεις της πολυκατοικίας που την έπαιρνε. Σπάνια την έπαιρνε κάπου αλλού. Εργάζεται, άλλωστε, διαρκώς στο σπίτι. Μαγειρεύει, σκουπίζει και πλένει.

Το χειρότερο, όταν θα βγουν τα αποτελέσματα, δεν θα είναι η προσωπική, η δική σου τσαντίλα. Εσύ, από προχθές, που έγραψες άλλα αντ’ άλλων στην Ιστορία, ξέρεις περίπου τι να περιμένεις.

Η Φάτα Μοργκάνα είναι ένα περίεργο οπτικό φαινόμενο που οφείλεται σε θερμοκρασιακή αναστροφή εφαπτόμενων ατμοσφαιρικών στρωμάτων. Πρόκειται για έναν ανώτερο αντικατοπτρισμό (καθώς παρατηρείται πάνω από τον ορίζοντα) και προκαλεί οφθαλμαπάτες, οπτικές αλλοιώσεις και αναδιπλασιασμό των ειδώλων.

Ο Αλμπέρ Καμύ κατάφερε να γίνει ένας «ημίαιμος προφήτης» , χαρακτηρίζοντας τον 2ο αιώνα ως «αιώνα τους άγχους και του στρες» και αντίστοιχα τον 21ο «αιώνα της κατάθλιψης και της μελαγχολίας.» Το παρακάτω απόσπασμα από το έργο του Αλμπέρ Καμύ, «Ο Μύθος Του Σισύφου» είναι χαρακτηριστικό της λογοτεχνικής ευφυίας του, αποδίδοντας με τόσο όμορφο τρόπο της φιλοσοφία του απέναντι στη ζωή.

Όταν ο Άλκης Αλκαίος έγραψε το ποίημα Πρωινό Τσιγάρο, ήθελε να το μελοποιήσει ο Μάνος Λοΐζος. Αλλά η μοίρα το ήθελε, ο συνθέτης του να είναι τελικά ο αδικοχαμένος Νότης Μαυρουδής.

Γιατί το τραγούδι λέγεται Bohemian Rhapsody; Γιατί είναι ακριβώς 5 λεπτά και 55 δευτερόλεπτα; Τι αφορά πραγματικά αυτό το τραγούδι; Γιατί κυκλοφόρησε στις 31 Οκτωβρίου η ταινία Queen;

Νύχτωσε. Άρχισε πάλι ψύχρα. Το χαρτόκουτο μούλιασε από τις βροχές. Πρέπει να το αλλάξω. Ίσως ν’ αλλάξω και στέκι. Εδώ κάτω απ’ τη γέφυρα κάνει ρεύμα. Μαζεύτηκαν κι όλα τα λασπόνερα. Βρωμάει μούχλα και σαπίλα.

Αυτό το στυλό δεν είναι δικό μου. Δεν θα μπορούσε να είναι. Βλέπετε την ημερομηνία στο πάνω μέρος της φωτογραφίας; “Σχολικόν Ενθύμιον, Έτος 1966-1967”. Εκείνη την εποχή, για τις περισσότερες οικογένειες και για την δική μου, αυτό το σχετικά απλό, για τα σημερινά δεδομένα στυλό, κόστιζε όσο αξίζει σήμερα μια πένα Montblanc Meisterstuck Classique.