«Όσο κι αν ψάχνω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι, τρελή να μ’ έχει κάνει όπως του Πειραιά» κι είναι λογικό, αφού στη μία άκρη του βρίσκεται η Δραπετσώνα, η πόλη όπου έζησα τα παιδικά κι εφηβικά μου χρόνια, στην άλλη άκρη του η Πειραϊκή, όπου μένουν αρκετοί απ’ τους παιδικούς μου φίλους, και κατά μήκος του απλώνεται το κέντρο του Πειραιά, εκεί όπου σεργιάνισα στις πρώτες μου εξόδους.

Η Δραπετσώνα βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του λιμανιού του Πειραιά και είναι επίσημα αναγνωρισμένος δήμος από το 1951. Πήρε το όνομά της από μία ρεματιά, μία χαράδρα της περιοχής, μάλλον από ναυτικούς της Σαλαμίνας που μιλούσαν αρβανίτικα

Κάτω στον Πειραιά, στα Καμίνια. Όνομα και πράγμα σε ότι αφορά στις δεκαετίες μέχρι το 70. Πολλά τα καμίνια που έψηναν κεραμίδια και τούβλα. Του Ζούλια, του Καλογιού, του Βασάλου κ.α. Φτωχογειτονιά μέσα στη λάσπη και τους χωματόδρομους. Με κάποια σπίτια «μάντρες», πολλά δωμάτια δηλαδή μέσα σε μια μάντρα με κοινή τουαλέτα κ.λ.π. Συνοικία αρχαία βεβαίως, ακουγόταν σαν Τετράκωμο Ηράκλειο.

Ο Αστικός Σιδηρόδρομος Πειραιά - Κηφισιάς, γνωστός ως «Ηλεκτρικός», μετράει σχεδόν ενάμιση αιώνα ζωής. Ατμοκίνητος αρχικά και ηλεκτροκίνητος αργότερα, ο σιδηρόδρομος συνέδεσε το 1869 την Αθήνα με τον Πειραιά, που μέχρι τότε οι άμαξες και τα παμφορεία ήταν το μόνο μέσο συγκοινωνίας μεταξύ τους.

Το 1920 ο Αριστείδης Παπακωνσταντίνου ανοίγει το «Οινοπαντοπωλείον το Ειδικόν», στην Αγιά Σοφιά, κοντά στη Δραπετσώνα. Πουλάει είδη μπακαλικής, μαναβικής, έχει και μια χούφτα τραπέζια για να τραπεζώνει τους γείτονες με τυριά από το τυροκομιό που έχει με τα αδέλφια του στο Γαρδίκι Τρικάλων, καμιά ντομάτα, ελιές, σαρδέλες του κουτιού, κρασί δικό του και ό,τι βγάλει το τηγάνι της κυράς.

Μια συνοικία, αμέτρητες ιστορίες… Το όνομά της το οφείλει σε μια μεγάλη τρόμπα νερού που ήταν τοποθετημένη από τη δεκαετία του 1860 σε ένα πηγάδι στην αρχή της οδού Αιγέως (σημερινής 2ης Μεραρχίας) και εφοδίαζε με νερό τα πλοία.

Τα Καμίνια είναι η γειτονιά του Πειραιά που απλώνεται δυτικά του Κηφισού και βορείως της λεωφόρου Πειραιώς. Ως τα τέλη της δεκαετίας του 1960 τα ορμητικά νερά του ποταμού πολλές φορές πλημμύριζαν την περιοχή προκαλώντας υλικές ζημιές και ανθρώπινα θύματα.