Ποτέ δεν μου άρεσαν οι συμβουλές. Κι αυτό γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, ωστόσο κάποιες ανάγκες είναι κοινές. Και η πανανθρώπινη αλήθεια είναι πως κάτω από αυτόν τον ουρανό όλοι είμαστε ίσοι κι έχουμε μόνο μια ζωή για να ζήσουμε. Ας βάλουμε κάποια στάνταρντς στη ζωή μας.

«Ό,τι από την Ελλάδα μ’ εμποδίζει να σκεφτώ τον Ελληνισμό, ας καταστραφεί». Ο έλληνας ποιητής Γιώργος Σεφέρης τιμημένος με νόμπελ γράφει σαν να είναι σήμερα...

Το τραγούδι ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά στα Pathway Studios του Βορείου Λονδίνου το 1977 ως δοκιμαστικό (demo). Από στόμα σε στόμα και μέσω κάποιων ραδιοφωνικών σταθμών έγινε γνωστό και προσέλκυσε το ενδιαφέρον των δισκογραφικών εταιρειών.

Μια φωτογραφία με σταυρούς απ' όπου κρέμονται φορέματα μικρών κοριτσιών κοντά σε ένα καναδικό "οικοτροφείο" όπου βρέθηκαν τα λείψανα περίπου 215 παιδιών αυτοχθόνων το περασμένο έτος, κέρδισε το βραβείο World Press Photo για το έτος 2022.

Σε ένα συνταρακτικό απόσπασμα από την ταινία «Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας» (1976), o Θανάσης Bέγγος μεταφέρει με το κάρο του ένα νεκρό παιδί, κάποιο από τα θύματα του Πολυτεχνείου, ενώ ακούγεται το τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη «Σου είπαν ψέματα πολλά», με τη φωνή του Αντώνη Καλογιάννη.

Γεννήθηκα στον Πειραιά το 1910. Όταν ήμουν μικρό παιδί κοιτούσα πολύ τον ουρανό. Οι πρώτες μου εντυπώσεις από τον ουρανό, υπήρξαν το θεμέλιο της αισθητικής και των κριτηρίων μου.

Ενώ πριν ένα χρόνο είχαμε πει ότι πρέπει να δουλέψουμε, δεν είχε γραφτεί ούτε ένα τραγούδι. Και φτάσαμε στο συμπέρασμα ότι προφανώς δε μας βγαίνει κάτι για καινούργια δουλειά και ας το αφήσουμε (ειδικά ο Θέμης κι ο Γεράσιμος). Παρόλα αυτά, επειδή είμαστε οικογένεια, είναι Τρίτη απόγευμα και λέμε να πάμε να φάμε, να το συζητήσουμε και να καταλήξουμε.

...και μετά συνειδητοποιείς ότι δεν ήταν το παιχνίδι αλλά με ποιόν το είδες. Δεν ήταν το κρασί αλλά με ποιόν το ήπιες. Δεν ήταν ο καφές αλλά για ποιόν τον έφτιαξες. Δεν ήταν η σειρά στην τηλεόραση αλλά με ποιόν την παρακολούθησες. Πρέπει να μάθεις να εκτιμάς τον χρόνο που σου αφιερώνει ένας άνθρωπος γιατί σου δίνει κάτι πολύτιμο, ένα κομμάτι του εαυτού του...

''Ο πατέρας μου ήταν λογιστής σε μια μεγάλη εταιρία. Δεν του άρεσε η μουσική. Αν έπαιζε το ραδιόφωνο όταν έμπαινε σπίτι, το έκλεινε. Εγώ λάτρευα το ραδιόφωνο. Ένιωθα ότι άγγιζα την Ελλάδα ακούγοντας τις φωνές της Γιοβάννας, της Νάνας Μούσχουρη, του Γιάννη Βογιατζή, που ήταν το ίνδαλμά μου.

Ήμουν τσαγκάρης. Σε ένα υπόγειο μαγαζί έφτιαχνα παπούτσια και τραγουδούσα. Με βρήκε ο Μίκης Θεοδωράκης. Μέσα σε μία εβδομάδα τραγούδησα στη Μόσχα στην αίθουσα Τσαικόφσκι, τους ''Μοιραίους'' του Κώστα Βάρναλη.