Για να μπορέσεις να πεις πως έφτασες στο τέρμα, πως είδες όσα ήθελες και έχεις πια χορτάσει, πρέπει να ξυπνήσεις ένα πρωί και να αναρωτηθείς αν αντέχεις να υπομείνεις την ημέρα που ξεκινάει.

Πρέπει να γευτείς λεμόνι και αλάτι για να σε γλυκάνει μια σοκολάτα.

Πρέπει να αποτύχεις για να επιτύχεις, γιατί όσοι δεν απέτυχαν είναι όσοι ποτέ δε ρίσκαραν.

Πρέπει να γνωρίσεις τους λάθος ανθρώπους, για να εκτιμήσεις την αξία μιας συντροφιάς, όταν βρίσκεις τους σωστούς.

Πρέπει να απογοητευτείς από φίλους, να γελάσεις με κρύα ανέκδοτα, να υπομείνεις βαρετές ταινίες μέχρι εκείνη που ασυναίσθητα θα σε αλλάξει για πάντα.

Πρέπει να χάσεις στα χαρτιά την ίδια μέρα που θα χάσεις και στην αγάπη.

Πρέπει να μην έχεις ούτε πίτα, ούτε σκύλο.

Πρέπει να χάσεις το κορίτσι πριν βρεις το θάρρος να της εξηγήσεις.

Πρέπει να πληγωθείς μα και πρέπει να πληγώσεις.

Πρέπει να αποχωριστείς τον πρώτο σου έρωτα και να βρεις το αέναο πάθος της ζωής σου. Αφού το βρεις πρέπει ολοκληρωτικά να του δοθείς.




Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως η ζωή σου πήρε ένα δρόμο που δε διάλεξες εσύ.

Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως κάποια όνειρά σου δε θα πραγματοποιηθούν, και πως ακόμη ποτέ δε θα τα καταφέρεις να τα έχεις όλα.

Πρέπει να αναγνωρίσεις λόγω εμπειρίας και όχι θεωρίας, πως τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή, δεν είναι πράγματα, αφού επιθυμήσεις κάτι που δε μπορείς να το αγοράσεις.

Πρέπει να δεις τον κόσμο σου να καταρρέει τριγύρω μα και μέσα σου.

Πρέπει να ευχηθείς να ήσουν για μια στιγμή αλλού, σε εκείνο το ''εκεί'' που τόσο σου έχει λείψει.




Πρέπει να πιείς για να ξεχαστείς και αντ' αυτού να θυμηθείς γιατί αξίζεις να ζεις. Και πρέπει να πεθάνεις μερικές φορές πριν μπορέσεις πραγματικά να ζήσεις.

Karl Bukowski, 16 Αυγούστου 1920 - 9 Μαρτίου 1994