''Ο πατέρας μου ήταν λογιστής σε μια μεγάλη εταιρία. Δεν του άρεσε η μουσική. Αν έπαιζε το ραδιόφωνο όταν έμπαινε σπίτι, το έκλεινε. Εγώ λάτρευα το ραδιόφωνο. Ένιωθα ότι άγγιζα την Ελλάδα ακούγοντας τις φωνές της Γιοβάννας, της Νάνας Μούσχουρη, του Γιάννη Βογιατζή, που ήταν το ίνδαλμά μου.

Η μητέρα αγαπούσε τη μουσική, ενώ ξάδερφός μου είναι ο Ντέμης Ρούσος.'' Στην Αθήνα ήρθε για σπουδές και τυχαία βρέθηκε να τραγουδάει στην Κηφισιά. Τα άφησε όλα. Για τη δισκογραφία της εποχής ήταν λαχείο. Φαινόταν κοσμοπολίτης και μιλούσε πέντε γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, αραβικά, ισπανικά, ιταλικά).

Ήταν ένας μετρημένος 20αρης που έμενε στην αυστηρών αρχών θεία του στην Κυψέλη, προτού φέρει τους γονείς του στην Ελλάδα. Απωθημένο του έμεινε ότι δε συνεργάστηκε με τον Μάνο Χατζιδάκι. ''Έλεγα πάντως τραγούδια του, και του Μίκη Θεοδωράκη, στα μαγαζιά. Τότε η εταιρία έδινε την κατεύθυνση και ακολουθούσα.

Θα φανεί παράξενο, αλλά ούτε ανακατεύτηκα, ούτε σκέφτηκα περί πολιτικοποιημένου τραγουδιού. Ο νους μου ήταν να τραγουδήσω σωστά και να επιβιώσω γιατί στην αρχή ήμουν μόνος.''

Όταν ήρθε το 1964 στην Ελλάδα από την Αλεξάνδρεια, από σύμπτωση ηχογράφησε τους δύο πρώτους δίσκους του. Υπηρέτησε το μοντέρνο τραγούδι, τραγούδησε και ελαφρύ λαικό: Μίμη Πλέσσα, Γιάννη Σπανό, Γιώργο Χατζηνάσιο, Γιώργο Κατσαρό, Κώστα Χατζή, Πυθαγόρα, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Μάνο Ελευθερίου.




''Τότε δεν υπήρχαν πολλοί να τραγουδήσουν σε άλλες γλώσσες και με κατηύθυναν στα ''ξένα''. Ώσπου ο Μίμης Πλέσσας με αφορμή την ταινία ''Γοργόνες και μάγκες'' μου έδωσε να τραγουδήσω το ''Τόσα καλοκαίρια''. Χτυπάει ξύλο που η φωνή του διατηρείται ακόμη. Δεν σας φαίνονται τα εβδομήντα, αρπάζω την ευκαιρία.

''Αν διέκρινα ότι είχε πρόβλημα η φωνή, θα σταματούσα. Αν σταματήσω, το ξέρω, θα μαραζώσω. Και με είχε προειδοποιήσει η Νινή Ζαχά: - Βρε παιδί μου, μάθε μπιρίμπα για να έχεις καλά γεράματα!''

Βρασίδας ''Δάκης'' Χαραλαμπίδης
Απόσπασμα από συνέντευξη στην Γιώτα Συκκά (Καθημερινή).