Ήταν 4 Δεκεμβρίου 2009, στις 11.30 μμ, όταν ο μικρός μαθητής ο πηγαίνοντας με φίλους πεζός στο χορό του σχολείου του, χτυπήθηκε και εγκαταλείφθηκε στον δρόμο από ασυνόδευτο οδηγό. Λίγες ημέρες αργότερα στις 9 Δεκεμβρίου, ο Σόλων, που νοσηλευόταν από την πρώτη στιγμή στην εντατική, έχασε τη μάχη με τη ζωή.

«Σήμερα, χτυπήθηκα από την αστυνομία, απλώς και μόνο επειδή χόρευα στο πεζοδρόμιο, όπως ο ελεύθερος πολίτης που νόμιζα ότι ήμουν. Αγαπητοί άνθρωποι, η αλήθεια είναι ... Δεν είμαστε ελεύθεροι πολίτες»

« Αξιότιμε κύριε Υπουργέ Ανάπτυξης, ονομάζομαι Θεσσαλονίκης Δημήτριος και είμαι ιδιοκτήτης του καταστήματος εστίασης «Καρντάσης».

Πριν από λίγο καιρό, είδαμε και φωτογραφήσαμε ένα απορριμματοφόρο να μαζεύει έναν μπλε κάδο ανακύκλωσης και έναν πράσινο κάδο μαζί! Με αφορμή αυτό το κάθε άλλο παρά μεμονωμένο περιστατικό, ας πούμε μερικά πράγματα για το πώς (δεν) γίνεται η ανακύκλωση στη χώρα μας.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην εργατική συνοικία της Λαγκάδας. Έζησα τη γειτονιά της «συνοικίας το όνειρο», με ντόπιους και πρόσφυγες, καφενέδες, μανάβικα, χασαπιά, φούρνους κι άλλα μικρομάγαζα, οικογένειες και παιδιά.

Η είδηση των πρακτορείων έγραφε πως ένας 14χρονος Αυστραλός, κάποιος Keith Sapsford, τρύπωσε στους διαδρόμους του αεροδρομίου του Σίδνεϊ και κρύφτηκε στις ρόδες ενός αεροσκάφους με προορισμό το Τόκιο. Ήταν η τελευταία απόφαση που θα έπαιρνε στη ζωή του. Λίγο μετά την απογείωση, ο μικρός θα έπεφτε στο έδαφος από ύψος 60 μέτρων. Σκοτώθηκε ακαριαία. Μόνο που η είδηση δεν έχει συνήθως πρόσωπο. Ενώ ο Keith Sapsford είχε.

Κανένας «παίκτης» δεν φταίει (ας μου εξηγήσει κάποιος τον χαρακτηρισμό αυτόν… Τι παίζουν ακριβώς και τους αποκαλούν παίκτες;).

Κάποιοι έλεγαν ότι θα φύγουν και κάποια στιγμή το δικό μου το παιδί μου είπε "μαμά, θέλω να κοιμηθώ για πάντα", και έχασε τις αισθήσεις του. Νόμιζα ότι μας άφησε. Το πήρα αγκαλιά και το ακούμπησα σε ένα τραπέζι προσπαθώντας να το συνεφέρω, δεν μπορούσα να βρω τον σφυγμό του μέσα στον πανικό, νόμιζα ότι έφυγε...

Ο Τζορτζ Φλόιντ ζούσε τα τελευταία 4-5 χρόνια στη Μιννεάπολη. Πριν την έξαρση του ιού, δούλευε σε εστιατόριο, το οποίο έκλεισε λόγω των συνθηκών. Είχε ξεκινήσει μαθήματα για να γίνει οδηγός νταλίκας.

Ο Αλεξάντερ Ακίμοφ πίεσε το κουμπί έκτακτης διακοπής λειτουργίας του τέταρτου πυρηνικού αντιδραστήρα στο εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ. Ήταν μία πράξη που προκάλεσε την εκκένωση μίας πόλης, σκότωσε χιλιάδες ανθρώπους και πλήγωσε ανεπανόρθωτα τη Σοβιετική Ένωση. Ήταν 26 Απριλίου 1986...