Η κατάρα της Alfa Romeo
Ημερομηνία 2019/1/10 0:20:00 | Κατηγορία: By artistas
| Τον Φεβρουάριο του 2002 πήρα την μεγάλη απόφαση να αγοράσω ένα αυτοκίνητο. Όχι τίποτα φαντεζί, κανένα μεταχειρισμένο της σειράς για να υπάρχει. Έτσι κι αλλιώς είχα μία μηχανή για να μετακινούμαι, οπότε δεν ήταν ανάγκη να πάρω καινούργιο (όχι ότι μπορούσα αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
Ένας γνωστός μου μηχανικός που όλως τυχαίως είχε εξουσιοδοτημένο συνεργείο Alfa Romeo μου πρότεινε μια Alfa Romeo 33, 1.400 κυβικά ’92 μοντέλο ενός πελάτη του που ήθελε να την πουλήσει. Το αυτοκίνητο ήταν σε πολύ καλή κατάσταση εξωτερικά και μηχανικά (το service το έκανε εδώ και χρόνια ο φίλος μου στο συνεργείο του) οπότε έκλεισε το deal στις 800.000 μετρητά συν 62.000 έξοδα μεταβίβασης και 35.000 ασφάλεια εξαμήνου σε ασφαλιστική εταιρία αγνώστου προελεύσεως. Η αμοιβή του φίλου μου ήταν 30.000 επειδή μεσολάβησε, οπότε με 930.000 πήρα το αυτοκίνητο και όλα καλά και όλα ωραία, Ή μάλλον σχεδόν όλα…
Το Cd Player που ήταν να πάρω με το αυτοκίνητο την τελευταία στιγμή έγινε ραδιοκασετόφωνο, γιατί το είχε αγοράσει η αδερφή του παιδιού που μου το πούλησε και δεν τον άφηνε να το δώσει μαζί με το αυτοκίνητο. Τέλος πάντων κομμάτια να γίνει. Πήρα ένα φτηνό με 40.000 και τελείωσε κι αυτό.
Τις πρώτες μέρες που το κυκλοφορούσα παρατήρησα ότι ανέβαζε τρελές θερμοκρασίες, γύρω στους 100 βαθμούς (μην ξεχνάμε ότι ήταν Φεβρουάριος). Παρ’ όλα αυτά όμως, η στάθμη του νερού δεν έπεφτε στο παγουράκι του νερού οπότε υπέθεσα ότι κάτι στα όργανα (Ιταλικά γαρ) δεν πήγαινε καλά. Ο μηχανικός μου είπε ότι όλα τα Alfa Romeo δουλεύουν σε υψηλές θερμοκρασίες και είναι φυσιολογικό οπότε δεν έδωσα παραπάνω σημασία επί του παρόντος.
Το φτηνό Cd Player τα έφτυσε πάνω στη βδομάδα και το πήγα για την πρώτη του επισκευή που διήρκησε μια βδομάδα…
Τέλη Απριλίου πήγα για Πάσχα στα Τρίκαλα με ένα φιλικό μου ζευγάρι και είπαμε να πάμε με το αυτοκίνητο. Μέγα λάθος… Στον γυρισμό κι ενώ πήγαινε μια χαρά το τουτού, ανέβασε 120 θερμοκρασία και έσβησε στην εθνική. Εγγραφή στην Express Service 60.000 και επιστροφή στο σπίτι μετά από ανείπωτη ταλαιπωρία. Μετά από έλεγχο, διαπιστώσαμε ότι η μηχανή ήταν άχρηστη και ότι ήθελε αλλαγή. Όπως ήταν φυσιολογικό, αρπάχτηκα με τον μηχανικό και έψαξα να βρω μοτέρ μόνος μου αντί να πάρω ένα από τον δικό του προμηθευτή. Μετά από πολύ ψάξιμο, βρήκα σε έναν «μαντρά» τέσσερα μοτέρ για Alfa Romeo 33, 1.400, διάλεξα το καλύτερο στην τιμή των 250.000 και το πήγα στο συνεργείο να το αλλάξουμε. 50.000 κόστισαν τα εργατικά συν 15.000 μια βαλβίδα θερμοστάτη ώστε να παίρνει μπροστά το βεντιλατέρ στους 82 βαθμούς αντί στους 92 που έπαιρνε. Άλλες 50.000 κόστισαν όλα τα κολλάρα του ψυγείου που ήθελαν αλλαγή (αυτά ήταν υπαίτια για το κάψιμο του μοτέρ τελικά ). Για να μην τα πολυλογώ αναγκάστηκα να πουλήσω την μοτοσικλέτα που είχα και από 1.500.000 που την είχα πάρει την σκότωσα 600.000 στην ίδια και καλύτερη κατάσταση από τότε που την είχα αγοράσει… Πάει κι αυτό… Α, να μην ξεχάσω ότι πήγα σε ηλεκτρολόγο και έβαλα διακόπτη και ταμπλώ για να ανοίγει από μέσα το βερντιλατέρ just in case. Κόστος 25.000 μαζί με τον διακόπτη.
Το φτηνό Cd Player πήγε για την δεύτερη επισκευή αφού όχι μόνο δεν έπαιζε αλλά μου κρατούσε πεισματικά ένα cd τωνBlack Sabbath μέσα αρνούμενο να το βγάλει. Προφανώς δεν του άρεσε το συγκρότημα…
Το καλοκαίρι βρέθηκα για 7 μέρες στην Πελοπόννησο, όπου και τα έφτυσε και ο δεύτερος μπιλιοφόρος. Ο πρώτος είχε ήδη παραδώσει το πνεύμα του την Άνοιξη. Κόστος αλλαγής 25.000 έκαστος (μεταχειρισμένοι) μαζί με τα εργατικά. Επ’ ευκαιρίας έβγαλα και κάρτα καυσαερίων σε έναν παράξενο τύπο άλλου εξουσιοδοτημένου συνεργείου Alfa Romeo ο οποίος μου αποκάλυψε ότι το μοτέρ μου δεν είναι καταλυτικό. Όχι ότι δεν είναι πια, ότι ποτέ δεν ήτανε! Έβαλα τα κλάματα και έφυγα με την καρτούλα που μου κόστισε μόλις 3.000. Τσάμπα πράγμα, σχεδόν μου τη χάρισε δηλαδή…
Το καλοριφέρ δε δουλεύει, αλλά δεν πειράζει. Είναι λίγο ενοχλητικό που θολώνουν τα τζάμια αλλά αν βάλω τον κρύο αέρα στο τέρμα και σκουπίζω το παμπρίζ ανά 5΄ κάτι γίνεται. Το μπουφάν με εμποδίζει λίγο αλλά δεν πειράζει, αλήθεια…
Άλλαξα και τακάκια, 30.000 μου πήρε ένας γνωστός γνωστού που 30 να είναι οι ώρες του επειδή μου έβαλε «αγωνιστικά». Δεν ήξερα ότι τα τακάκια τρέχουν σε αγώνες…
Το Cd player πέθανε μαζί παρέα με τον Κότσιρα live και ταφήκαν μαζί. Αποφάσισα να πάρω ένα καλό Cd player. Κατέληξα σε ένα Sony 4 ΄ 40 το οποίο μου κόστισε μόνο 120.000 μαζί με την τοποθέτηση του που ήταν δωρεάν και 8 μπύρες προμήθεια για τον ηλεκτρολόγο συν μεζέ. Μην ξεχάσω ότι έληξε το πρώτο εξάμηνο της Express Service και πλήρωσα και 22.000 για το επόμενο, καθώς και ασφάλεια 40.000 για τον ίδιο λόγο.
Το επόμενο βήμα ήταν να το πάω για service για μια φορά χωρίς να χαλάσει από μόνο του στον παράξενο τύπο που είχα βγάλει την κάρτα καυσαερίων ο οποίος χωρίς βία μου απόσπασε 50.000 για τα τυπικά και μου έδωσε και την πληροφορία ότι το μοτέρ που έχω βάλει είναι 1.500 κυβικά ή 1.700 και σίγουρα όχι καταλυτικό. Έβαλα τα κλάματα δις και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην ξαναθίξω το θέμα. Για σπάσιμο άλλαξα τους καθρεύτες πληρώνοντας 25.000 έκαστο γιατί ο ένας είχε ραγίσει και ο άλλος έπαιζε σαν φτερό λάμα στον άνεμο…
Ενώ όλα (λέμε τώρα ) πήγαιναν καλά, την Πρωτοχρονιά στα κυριολεκτικά καλά καθούμενα (καλά καθόμουν δηλαδή) έσπασε το κιβώτιο ταχυτήτων. Επίσκεψη στον γνωστό άγνωστο παρέα με την Express Service που είχα πια γνωριστεί καλά κα μετά από λύσιμο βλέπουμε ότι έχει σπάσει όλο. Το πιο μεγάλο κομμάτι που υπήρχε μέσα ήταν στο μέγεθος κουφέτου, οπότε η μόνη λύση που απέμενε ήταν η αλλαγή του με ένα μεταχειρισμένο παύλα επισκευασμένο. Η λεπτομέρεια είναι ότι δεν βρέθηκε από το ίδιο μοντέλο και χρησιμοποιήσαμε ένα από το αμέσως προηγούμενο με αποτέλεσμα να είναι πολύ κοντές οι σχέσεις, χώρια το θόρυβο που κάνει λες και τρέχω στο Paris – Dakar. Κόστος με τα εργατικά 60.000 και 15 μέρες συνεργείο…
Μετά από το ατυχές συμβάν, το πήγα για πλύσιμο μπας και το καλοπιάσω γιατί μετά από 15 μέρες στο συνεργείο σιχαινόσουν να το φτύσεις. Χωρίς να ξέρω τιμές συμφώνησα να το πλύνει και από κάτω και να του περάσει ένα «βερνικάκι». Πλύσιμο = τελευταίες 50.000 κι αφού δεν ήξερα ας ρώταγα. Οι μαλακίες επιστρέφονται και πάμε παρακάτω…
Μ’ αυτά και με τα άλλα, το δεύτερο service πέρασε χωρίς απώλειες, αν εξαιρέσουμε ότι θέλω μπουζοκαλώδια, αλλαγή του σωλήνα του υδραυλικού τιμονιού και άνοιγμα της μηχανής γιατί χάνουν λάδια οι τσιμούχες του εκεντροφόρου ( χωρίς σχόλια please).
Αμέσως μετά είχα μια στενή σχέση τριχωτού τύπου με βυτιοφόρο της ΕΥΔΑΠ που μου κόστισε ένα φτερό, ένα φανάρι και ένα ίσιωμα προφυλακτήρα. Ανταλλακτικά 35.000, ίσιωμα 50.000!!! Δυστυχώς έφταιγα εγώ γιατί έστριψε χωρίς να κοιτάξει τον καθρέφτη του και τα πλήρωσα από την τσέπη μου…
Το τρίτο εξάμηνο πληρώθηκε στην Express Service (22.000) για να μην ξεχνιόμαστε και το μπροστά δεξί αμορτισέρ έχει αρχίσει να τρίζει παράξενα, χώρια που τώρα αρχίσανε να γλιστράνε και τα λάστιχα…
Να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι το αυτοκίνητο έπρεπε να είχε περάσει ΚΤΕΟ εδώ και 3 χρόνια, ενώ αυτός που μου το πούλησε με διαβεβαίωσε ότι έχει περάσει κανονικά στην ημερομηνία του…
Συμπέρασμα: Έχω ένα αυτοκίνητο ένα χρόνο και κάτι. Έχω κάνει κοντά στις 28.000 χλμ και έχω πληρώσει 1.879.000 χωρίς να έχω προλάβει να αλλάξω αμορτισέρ και λάστιχα που είναι αναγκαία για την ασφάλεια μου και χωρίς να έχω μπορέσει να αλλάξω την οροφή που ήταν σκισμένη εξαρχής. Αυτά χωρίς να λογαριάσω τις βενζίνες ( το άγνωστης ταυτότητας μοτέρ καίει το κατιτίς του) και αυτά που ξεχνάω σίγουρα δεν είναι λίγα… Το αυτοκίνητο ούτε καν το έχω τρέξει γιατί τρίζει πάνω από τα 100 χλμ (θέλει ευθυγράμμιση – ζυγοστάθμιση) και οδηγάω πολύ σιγά, σε περίπτωση που σκεφτείτε ότι το ‘σκίζω’.
Σε περίπτωση που είχα προτιμήσει καινούργιο θα είχα ξεχρεώσει τουλάχιστον τα μισά σε ένα χρόνο και θα είχα και το κεφάλι μου ήσυχο στην τελική. Μήπως τελικά το πιο φτηνό είναι το καινούργιο? Τα σχόλια δικά σας…
Υ.Γ. Δεν βάζω επίτηδες την θήκη για τη μπύρα του οδηγού (δις γιατί χαλάει από την πολλή χρήση) 1.000 έκαστή…
Υ.Γ. Ξέχασα την εξάτμιση που τρύπησε, συν 25.000. Σίγουρα ξεχνάω κι άλλα, θα επανέλθω. Απ’ ότι κατάλαβα, αυτό το άρθρο διασκεδάζει πολλούς…
|
|